Το πέταγμα της χήνας

 Αυτές τις μέρες, συνεχώς έρχεται στο μυαλό μου μία εικόνα: το πέταγμα της χήνας. Σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει καλύτερος συμβολισμός για την κοινότητα, την αλληλεγγύη και για την επίτευξη βέλτιστων αποτελεσμάτων, όταν υπάρχει συνεργασία και κοινοί στόχοι. Όταν λειτουργούμε ενωτικά, για το κοινό συμφέρον και όχι διασπαστικά, για το προσωπικό.

Οι χήνες λοιπόν πετούν σε σμήνος και όχι μόνες τους, σε σχηματισμό V. Μπροστά μπαίνουν δύο χήνες, η μία δεξιά και η άλλη σε απόσταση αριστερά. Πίσω από κάθε μία ακολουθεί μια άλλη, με τοποθέτηση ελάχιστα προς τα έξω, και πίσω από αυτή μία άλλη, με παρόμοια τοποθέτηση κ.ο.κ. Οι πρώτες χήνες έχουν μεγαλύτερη αντίσταση στο πέταγμά τους από τον αέρα, όμως οι επόμενες λιγότερο. Όταν η κάθε χήνα χτυπά τα φτερά της, δημιουργεί ανοδικό ρεύμα για εκείνη που ακολουθεί αμέσως μετά.  Με το να πετούν με αυτόν τον σοφό τρόπο, έχουν τουλάχιστον 71% μεγαλύτερη πτητική εμβέλεια, διανύοντας έτσι μεγαλύτερη απόσταση, συγκριτικά με το αν πετούσαν η κάθε μια μόνη της.

Όταν μια χήνα κουραστεί, πηγαίνει στο πίσω μέρος του σχηματισμού και κάποια άλλη έρχεται πρώτη. Οι χήνες που βρίσκονται πίσω φωνάζουν με σκοπό να ενθαρρύνουν εκείνες που πετούν μπροστά, προκειμένου να διατηρήσουν την ταχύτητά τους. Αν μια χήνα βγει έξω από τον σχηματισμό, αμέσως καταλαβαίνει τη δυσκολία να προχωρήσει μόνη της και επιστρέφει για να επωφεληθεί από το ανοδικό ρεύμα που δημιουργεί η χήνα της μπροστινής σειράς. Όταν μια χήνα αρρωστήσει ή τραυματιστεί και πέσει στο έδαφος, δύο άλλες την ακολουθούν για να τη βοηθήσουν και να την προστατέψουν. Μένουν μαζί της μέχρι να είναι σε θέση να πετάξει ξανά ή μέχρι να πεθάνει. Μόνο τότε ξεκινούν πάλι το ταξίδι τους, είτε μόνες τους είτε με κάποιο άλλο σμήνος, πάντα σε σχήμα V, με σκοπό να προλάβουν να φτάσουν τη δική τους ομάδα.

Πόσο σημαντικό λοιπόν είναι να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι μόνοι μας μπορούμε να καταφέρουμε λιγότερα απ’ ότι με τη βοήθεια των άλλων. Ότι μαζί, καταφέρνουμε να πάμε πιο μακριά και πιο ψηλά κι αν κάποιος από εμάς κουραστεί ή δεν μπορεί να προσφέρει, κάποιος άλλος θα μπει μπροστά γι’ αυτόν. Πόσο ουσιώδες είναι, να βρούμε ανθρώπους που ταιριάζουμε και συνεργαζόμαστε με έναν τρόπο συμπληρωματικό, σε συντονισμό και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας μαζί τους, για ένα μεγαλύτερο στόχο και αποτέλεσμα, όπου θα συμπαραστεκόμαστε και θα στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.

Ελπίζω κι εύχομαι αύριο, να μοιάσουμε στις χήνες και να μην αφήσουμε το πολιτικό σύστημα να θριαμβεύσει, επειδή είναι μία ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μίας διαιρεμένης πλειοψηφίας, όπως έλεγε και ο Γουίλ Ντυράν.

Καλοκαιρινή σούμα!

Δυόμιση χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου μου βιβλίου, του ιστορικού μυθιστορήματος "Εγώ θα ζήσω", νιώθω ευγνωμοσύνη για τις ευκαιρίες και τη στήριξη που μου δόθηκαν, τις συνεργασίες που με πλαισίωσαν για να κυκλοφορήσουν άλλα τρία βιβλία! "Μαζεύω τα κομμάτια μου", ένα πόνημα που εστιάζει στην ψυχική συγκρότηση - "Ο Μάγος της Βαλμπόρια", μια νουβέλα μυστηρίου, που μαζί με άλλους δύο συγγραφείς, την Κωνσταντίνα Γκίκα και τον Γιώργο Κασσιούρη ξεκίνησε σαν άσκηση δημιουργικής γραφής και το παραμύθι "Παιδιά της καρδιάς" με ταξίδεψαν σε παρουσιάσεις, συνεντεύξεις, συζητήσεις, εκθέσεις και φυσικά στα μυαλά και στις ψυχές των αναγνωστών. Τι πιο πολύτιμο; Εύχομαι ολόψυχα τα βιβλία μου (μας) να ταξιδέψουν μαζί σας και αυτό το καλοκαίρι. Τι πιο όμορφο από μία σκιερή, ήρεμη, αναπαυτική θέση κοντά στη θάλασσα κι ένα βιβλίο που θα αγαπήσουμε; Καλό καλοκαίρι σε όλους. Με έμπνευση, πνευματική και σωματική ανάταση κι ευεξία και όμορφες στιγμές!

Άρθρο στο vivlio-life για το Εγώ θα Ζήσω

 Για να διαβάσετε το άρθρο, πατήστε εδώ

Ο Μάγος της Βαλμπόρια

Ξεκίνησε σαν άσκηση δημιουργικής γραφής κι έγινε βιβλίο! Το θέμα της άσκησης από τη δασκάλα μας Στεύη Τσούτση, προς την ομάδα μας με την Κωνσταντίνα Γκίκα και το Γιώργο Κασσιούρη, ήταν να γράψουμε μία ιστορία μυστηρίου και οι τρεις μαζί, χέρι με χέρι! Έτσι, δημιουργήθηκε ένας μύθος, σε ένα ορεινό χωριό της Αλβανίας, μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, όπου μία σειρά από ανατριχιαστικά γεγονότα συμβαίνουν, με επίκεντρο έναν παράξενο νεκροθάφτη που όμως βρίσκεται τελικά νεκρός. Ποιός είναι πραγματικά ο Μάγος της Βαλμπόρια και γιατί είναι ικανός;

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, τη δασκάλα μας, που πίστεψε στο κείμενό μας και τις εκδόσεις Νίκας, που μας υποστήριξαν με την έκδοσή του.

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε την Κυριακή 25/9. Την Κυριακή 2/10, στις 18.00, θα γίνει η επόμενη στο Καλλιτεχνείο στο Μενίδι, ενώ την Κυριακή 9/10, στις 12.00 θα γίνει στο Sims Cafe στο Μοσχάτο.

#bookicious_minds #nikasauthors #nikasbooks

Για να αγοράσετε το βιβλίο, πατήστε εδώ:

Άρθρο για το "Μαζεύω τα κομμάτια μου"

Μαζεύω τα Κομμάτια μου

Στεφανία Ρουλάκη

Μετά από κάποια δυσκολία η καλύτερη συμβουλή είναι να μαζέψουμε τις δυνάμεις που μας απομένουν και να προχωρήσουμε μπροστά. 

Πάνω στη συγκεκριμένη αυτή άποψη στηρίζεται και το βιβλίο της κυρίας Στεφανίας Ρουλάκη με τον τίτλο: Μαζεύω τα κομμάτια μου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις  iWrite.  Ένα βιβλίο που διαπραγματεύεται την ψυχική συγκρότηση, όπως την έχει βιώσει η ίδια η συγγραφέας τόσο από τη μακροχρόνια μελέτη όσο και από την εμπειρία που έχει αποκτήσει μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία, ως θεραπευόμενη αλλά και ως θεραπεύτρια αντίστοιχα. 

Με το συγκεκριμένο βιβλίο ο αναγνώστης αποκτά τις απαραίτητες γνώσεις που θα τον βοηθήσουν να συνθέσει έναν ενιαίο και λειτουργικό εαυτό χρησιμοποιώντας διάφορα σκόρπια τμήματα που αισθάνεται εσωτερικά. Όσο περνούν τα χρόνια ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν την επαφή με τα συναισθήματα και αυτό έχει ως συνέπεια να αρχίσουν σταδιακά να χάνονται μέσα στο σύνολο των «πρέπει», των προσδοκιών, και των ανέφικτων στόχων. Έτσι αρχίζει η σταδιακή απομάκρυνση από τον αληθινό εαυτό και κατά συνέπεια από την ευτυχία. Αν όμως κάθε άνθρωπος έχει συγκροτημένο εαυτό, τότε θα έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει πάντα τις καταστάσεις που τον αφορούν με πιο ξεκάθαρο μυαλό και τα συναισθήματά που βιώνει θα αποτελούν την πυξίδα που θα τον οδηγεί στο ταξίδι της ζωής του.

 Ένα βιβλίο που δεν θα πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη του σύγχρονου ανθρώπου, αφού απευθύνεται ανεξαιρέτως σε όλους, ακόμα και σε εκείνους που δεν αναζητούν καμία αλλαγή στη ζωή τους.

 Όποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτεί με μία παραγγελία από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του, ή με αναζήτηση στο ίντερνετ με τον τίτλο του και την εκδοτική του εταιρεία (Iwrite) ή από τον σύνδεσμο ΕΔΩ

https://www.cyprusalive.com/el/mazeyw-ta-kommatia-moy?fbclid=IwAR01dq0gexbUrrwkn--zHhTVoOoe1D9JBEBrjd2QhY_cnE5xFrmRqiOAQMA

50η Έκθεση Ζαππείου

Συνεχίζοντας την πορεία μου στο χώρο του βιβλίου, έχω τη χαρά να με υποδέχονται σε μία νέα συγγραφική και πολύ ζεστή οικογένεια. Αυτή των  Εκδόσεων Νίκας. Σύντομα θα κυκλοφορήσει  από τις Εκδόσεις Νίκας, μία νουβέλα μυστηρίου, που γράφτηκε μαζί με τους συμμαθητές μου Κωσταντίνα Γκίκα και Γιώργο Κασσιούρη, σαν άσκηση στα μαθήματα δημιουργικής γραφής της Στεύης Τσούτση. Ο τίτλος αυτής: "Ο μάγος της Βαλμπόρια". Πρώτη εμφάνισή του, στην 50η Έκθεση Ζαππείου. Σας περιμένουμε!

We can build our world on #bookicious_minds

Γράφοντας και διαβάζοντας βιβλία, κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.
Η ελπίδα μας για ένα ωραιότερο μέλλον, χωρίς διακρίσεις, βία και
προκαταλήψεις είναι αυτά τα "bookicious minds" που άφησαν τις λέξεις να
ακουμπήσουν την καρδιά και να ανοίξουν το μυαλό τους.
ΣτηρίΖουμε τη φιλαναγνωσία.
Επενδύουμε στα παιδιά.
ΔιαβάΖουμε βιβλία.

Ονειρευόμαστε, ταξιδεύουμε, αλλάΖουμε.
Γινόμαστε κι εμείς ένα από τα #Bookicious_minds! 

Πρώτη παρουσίαση του "Μαζεύω τα κομμάτια μου"

 Στις 14 Ιουλίου 2022, στη φιλόξενη αυλή της Μεσοποταμίας, έγινε η πρώτη παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο "Μαζεύω τα κομμάτια μου". Ήταν μια όμορφη βραδιά, γεμάτη ζεστασιά και γνήσιο ενδιαφέρον από τους ανθρώπους που παρευρέθηκαν. Ελπίζω, το βιβλίο μου αυτό να αγγίξει κομμάτια της ψυχής του κάθε αναγνώστη και να βοηθήσει τον καθένα να δει την εικόνα της δικής του ζωής.

Μαζεύω τα κομμάτια μου

Νέο βιβλίο! Μαζεύω τα κομμάτια μου

Πολύ καιρό τώρα, σκεφτόμουν να γράψω γι’ αυτά που με δίδαξε το ταξίδι της αυτογνωσίας, για όσα έμαθα μέσα από την προσωπική μου θεραπεία, την εκπαίδευση στη συμβουλευτική και τη δουλειά του θεραπευτή και συμβούλου ψυχικής υγείας. Έψαχνα μέσα μου να βρω ποια είναι αυτή η ποιότητα, η πιο σημαντική απ’ όλες, που κάνει τους ανθρώπους να τα βγάζουν πέρα. Να ξεπερνούν τις δυσκολίες και να προχωρούν στη ζωή. Τελικά, μέσα από το πρόσφατο κοινό πρόβλημα που παγκόσμια ο άνθρωπος αντιμετωπίζει, μια πανδημία, που σαν κι αυτήν η νεότερη ιστορία δεν έχει να επιδείξει και που εγείρει όλα τα υπαρξιακά θέματα –όπως ο θάνατος, άρα και η υγεία και η ζωή, η ελευθερία, η μοναξιά ή το νόημα της ζωής– ήρθα μπροστά σε μία και μόνο έννοια που μπορεί να μας βοηθήσει να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, τη «συγκρότηση». 

Άσχετα με το πώς ο καθένας από εμάς τη νοηματοδοτεί, η ερμηνεία της στο Βικιλεξικό είναι η εξής: «Συγκρότηση είναι ο σχηματισμός ενός οργανωμένου και λειτουργικού συνόλου από τη συγκέντρωση (σ.σ.: η ενέργεια και το αποτέλεσμα του συγκεντρώνω και του συγκεντρώνομαι) και τη συστηματοποίηση διαφόρων στοιχείων». Έχω καταλήξει πως η δύναμη του ανθρώπου να επιβιώσει από κάθε δύσκολη κατάσταση, να ξεκαθαρίσει τι είναι αυτό που του συμβαίνει, να ξεδιαλέξει τι θέλει να κάνει και να ζήσει σύμφωνα με τις προσωπικές του επιθυμίες μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, προωθείται μόνο από τη συγκρότηση. 

Πώς «σχηματίζω», όμως, «ένα οργανωμένο και λειτουργικό σύνολο» μέσω της «συγκέντρωσης» – όπου «συγκεντρώνω και συγκεντρώνομαι»; Και, επιπλέον, πώς «συστηματοποιώ διάφορα στοιχεία» και ποια στοιχεία είναι αυτά; Αν κι εσείς βιώνετε σύγχυση, αν οι καταστάσεις σάς έχουν αποσυντονίσει, αν αμφισβητείτε τον εαυτό σας κι έχετε ανάγκη να κρατηθείτε από κάπου, με χαρά θα μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου συλλογιστική, ελπίζοντας ότι θα σας πει κάτι. Για μένα είναι πια στάση ζωής. Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους επιλέξουν να με διαβάσουν.

Τι βιβλίο που απαντά σε όλα αυτά (και σε άλλα πολλά) μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, με παραγγελία στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας, επικοινωνώντας μαζί μου ή στο site των εκδόσεων Iwrite: https://www.iwrite.gr/bookstore/vivlio-meleti-psychologia-autognosia-mazevo-ta-kommatia-mou-ekdoseis-iwrite/

Παρουσίαση του "Εγώ θα ζήσω" στο Cine Κήπος

Eγώ χωριό δεν έχω. Η καταγωγή μας από Μ. Ασία, φέρνει στην οικογενειακή μας ιστορία τον ξεριζωμό. Ίσως αυτό ήταν ένα στοιχείο που με συνέδεσε με την ηρωίδα του βιβλίου μου. Όμως, ο τόπος που γεννήθηκα και ρίζωσα, το Μοσχάτο μου, είναι το δικό μου "χωριό", ένα χωριό μέσα στον ιστό της πόλης. Ένας τόπος που με καλοδέχτηκε και με στήριξε σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου καθώς και σε ευχάριστες. Στις 22/06/22, στο θερινό του σινεμά που τόσες φορές έχω βρεθεί σαν θεατής, βρέθηκα στη σκηνή του για να μιλήσω γι'αυτό το βιβλίο. Είμαι ευγνώμων. Ευχαριστώ θερμά τον Δήμαρχό μας Ανδρέα Ευθυμίου για την τιμή να με προσκαλέσει και όσους παρευρέθηκαν!

Άρθρο για το "Εγώ θα ζήσω" στην Κουλτουρόσουπα

 http://www.kulturosupa.gr/art-book/-eg0-tha-45040/

Συμμετοχή του βιβλίου μου "Εγώ θα ζήσω" στα Public Book Awards 2022!

 Όταν σκέφτηκα να γράψω το βιβλίο, δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα εκδοθεί. Όταν εκδόθηκε, δεν φαντάστηκα ποτέ πως θα αγαπηθεί τόσο. Σίγουρα δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα φτάσει να είναι και προτεινόμενο στην κατηγορία μυθιστορήματος στα φετινά βραβεία κοινού Public!

https://www.publicbookawards.gr/2022/vote2022.php?auto=1&CatID=1&id=1044&fbclid=IwAR1GrhiZoKbzX_dtAlL85wk92Ef6AjYbXlPjNw6l0ALxUAm28j8nGEQ-OAI.

«Εγώ θα ζήσω» Στεφανία Ρουλάκη Εκδόσεις Πηγή -Γράφει η Βιργινία Αυγερινού

«Εγώ θα ζήσω» Στεφανία Ρουλάκη Εκδόσεις Πηγή -Γράφει η Βιργινία Αυγερινού

Διάκριση του βιβλίου μου "Εγώ θα ζήσω" από το vivlio-life.gr

Πασχαλινές σελίδες

Παρουσίαση του "Εγώ θα ζήσω" στο "Αποστακτήριο"

Τις τελευταίες μέρες, η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί έντρομη το εύφορο έδαφος της Ουκρανίας να οργώνεται από τεθωρακισμένα αντί για τρακτέρ, ενώ στα χώματά της σκάβονται μαζικοί τάφοι και κρατήρες από βόμβες. Κύματα προσφύγων διασχίζουν το ουκρανικό έδαφος αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο, μακριά από τον φόβο του θανάτου ή της εκτέλεσης, αλλά ταυτόχρονα μακριά κι από τις οικογενειακές εστίες και τα αγαπημένα πρόσωπα που έμειναν πίσω.

Ασφαλώς, για τη γεωγραφική περιοχή της πολύπαθης Ουκρανίας, της ''χώρας των συνόρων'', ο πόλεμος υπήρξε γνώριμο φαινόμενο ήδη από αιώνες πριν. Κανένας πόλεμος ωστόσο δεν υπήρξε μέχρι τις μέρες μας τόσο καταστρεπτικός για τη χώρα και τους κατοίκους της όσο ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Βαθιά πεπεισμένοι ότι η διερεύνηση του παρελθόντος είναι σε θέση να λειτουργήσει ως γνώμονας για το μέλλον, σε συνδυασμό με τον σεβασμό στις ανθρωπιστικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, κρίνουμε αναγκαία την υπενθύμιση των δεινών που κρύβονται πίσω από κάθε ψευδαίσθηση μεγαλείου. Ανάμεσα στις θηριωδίες που διέπραξαν οι Ναζί εκεί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ξεχωρίζει η Σφαγή του Μπάμπι Γιαρ. Στο ομώνυμο φαράγγι, λίγο έξω από το πολύπαθο Κίεβο, περίπου 34.000 Εβραίοι βρήκαν τον θάνατο μεταξύ 29 και 30 Σεπτεμβρίου 1941.

Μεταξύ των επιζησάντων ξεχωρίζει η εικόνα της Ντίνας Πρανίτσεβα. Ηθοποιός στο Κουκλοθέατρο του Κιέβου, οδηγήθηκε μαζί με άλλους Εβραίους στο Φαράγγι για να εκτελεστεί, αλλά κατάφερε να επιβιώσει με μυθιστορηματικό τρόπο. Τη συγκλονιστική της ιστορία διαπραγματεύεται στο συνταρακτικό μυθιστόρημά της ''Εγώ θα Ζήσω'' η συγγραφέας Στεφανία Ρουλάκη, στο οποίο διερευνάται σε βάθος το συναίσθημα του ξεριζωμού και της αβεβαιότητας μπροστά στη μηχανή του Πολέμου, που διαλύει τα πάντα στο πέρασμά της. Μια ιστορία πόνου, δέους μπροστά στη φρίκη, φόβου, αλλά κι ελπίδας. Ελπίδας που τόσο ευχόμαστε να επιστρέψει σύντομα στα πρόσωπα των σύγχρονων Ουκρανών, μαζί με την ειρήνη στη μαρτυρική αυτή χώρα.

apostaktirio.gr

Νέο βιβλίο

Μια νουβέλα μυστηρίου, που ξεκίνησε σαν άσκηση δημιουργικής γραφής, με δασκάλα τη Stevy Tsoutsi και γράφτηκε μαζί με τους ταλαντούχους συμμαθητές μου Κωνσταντίνα Γκίκα και Kasiouris George, αγκαλιάστηκε σήμερα με ζεστασιά από τις Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ - Nikasbooks! Είμαι ευγνώμων!

Άρθρο για το "Εγώ θα ζήσω" στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης

 Μεγάλη τιμή για μένα το βιβλίο μου να φτάνει ως την Αμερική, μέσα από τις σελίδες της παραδοσιακής εφημερίδας του ελληνισμού εκεί, του Εθνικού Κήρυκα Νέας Υόρκης!

Με συγκίνηση ευχαριστώ τους ανθρώπους που με στήριξαν, την κυρία Ρόδη και την κυρία Σακέλλη. Ευχαριστώ από καρδιάς!

https://www.thenationalherald.com/stephania-roulaki-on-her-latest-books/

Συζήτηση για το Εγώ θα ζήσω

 

Με πολύ μεγάλη επιτυχία έγινε η συνάντηση αυτή που με γέμισε χαρά! Συνάντησα τόσο πλούσιο υλικό ανθρώπων και πήρα τέτοια αποδοχή και στήριξη που δεν έχω λόγια να μεταφέρω αυτήν την πρωτόγνωρη για μένα εμπειρία.

Αναγνώστες που είχαν διαβάσει μία και δύο φορές το βιβλίο μου εξονυχιστικά, που είχαν σημειώσει διάφορα χωρία, που τους άγγιξαν νοήματα που προσδοκούσα να φτάσουν στο κοινό. Θεωρώ, πως ο συγγραφικός στόχος του βιβλίου, επιτεύχθηκε!

Χίλια ευχαριστώ!

Άρθρο της Αργυρώς Χατζηπαναγιώτου στο Otavoice.gr για το Εγώ θα Ζήσω

 Στεφανία Ρουλάκη: Εγώ θα ζήσω https://cutt.ly/BA5Wmpr

Νέο άρθρο μου στην OtaVoice.gr για το βιβλίο της Σ. Ρουλάκη που παρουσιάστηκε στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης Δήμου Αγίας Βαρβάρας στις 21/7/2021

Το Εγώ θα Ζήσω της Στεφανίας Ρουλάκη, εκδ. Πηγή είναι μία Μυθιστορηματική Διήγηση που βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου στην Ουκρανία.

Στο βιβλίο περιγράφεται το χρονικό επιβίωσης της κεντρικής ηρωίδας του βιβλίου, της Ντίνα Πρανίτσεβα. Η Ντίνα Πρανίτσεβα είναι υπαρκτό πρόσωπο. Ήταν κάτοικος Κιέβου, εβραϊκής καταγωγής και ουκρανικής υπηκοότητας, σύζυγος Ρώσου αξιωματικού του στρατού, και μητέρα δύο παιδιών.

Η Ντίνα Πρανίτσεβα επέζησε των γερμανικών εκτελέσεων και διώξεων που εξαπέλυσαν οι Ναζί κατά του εβραϊκού πληθυσμού και άλλων πληθυσμιακών ομάδων στην Ουκρανία.

Μετά τη λήξη του πολέμου (1943) στην Ουκρανία, όταν συγκροτήθηκε σε σώμα η Ουκρανική Δικαιοσύνη για να δικάσει τους πρωτεργάτες της ναζιστικής θηριωδίας για εγκλήματα κατά του Ουκρανικού λαού και της ανθρωπότητας, η Ντίνα Πρανίτσεβα κατέθεσε στο Δικαστήριο τον σκληρό και επίπονο αγώνα της για την επιβίωση, περιγράφοντας με πόνο ψυχής τα εγκλήματα και τις θηριωδίες του φασιστικού καθεστώτος των Γερμανών Ναζί και των συνεργατών τους.

Η συγγραφέας Στεφανία Ρουλάκη γνώρισε την Ντίνα Πρανίτσεβα μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που είδε κάποτε για τα εγκλήματα των Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην τηλεόραση. Την συγκλόνισε η μαρτυρία της στο Ουκρανικό Δικαστήριο, η μάχη που έδωσε για την επιβίωσή της αλλά και ο τρόπος με τον οποίο σώθηκε από τις μαζικές εκτελέσεις που έγιναν στο Μπάμπι Γιαρ (Το Φαράγγι της Γιαγιάς). Έτσι αποφάσισε να γράψει το μυθιστόρημα ΕΓΩ ΘΑ ΖΗΣΩ

Ανάλυση του βιβλίου στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://cutt.ly/BA5Wmpr

Κριτική για το Εγώ θα Ζήσω στο Sofias_bookhome στο Instagram

Δημοσίευση της Χαριτίνης Μαλισσόβα, για το "Εγώ θα ζήσω", στην εφημερίδα Θεσσαλία

 

Συνέντευξή μου στη Μαρία Μαυρουδή, στις Συγγραφογνωριμίες

Έχουμε τη χαρά να είμαστε συντροφιά με την κυρία Στεφανία Ρουλάκη η οποία θα μας παρουσιάσει το βιβλίο της : <<Εγώ θα ζήσω >> το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.

1. Καλώς ορίσατε. Ευχαριστούμε πολύ. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το συγγραφικό σας έργο;

Εγώ σας ευχαριστώ ειλικρινά για την ευκαιρία να γνωριστούμε. Το συγγραφικό μου ταξίδι ξεκίνησε, επί της ουσίας, όταν αποφάσισα να ερευνήσω με σκοπό να γράψω το πρώτο μου βιβλίο. Στην πορεία προς την έκδοσή του, έγραψα ακόμη ένα, που είναι κι αυτό προς έκδοση κι έχει να κάνει με την ψυχολογία. Στα μαθήματα δημιουργικής γραφής που παρακολούθησα, έγραψα μία παιδική ιστορία που θα φτάσει στο κοινό τον Ιούνιο. Παράλληλα, γράφω μικρές φόρμες που κατά καιρούς δημοσιεύονται σε διάφορα sites.

2. Ποιο είναι το βασικό θέμα που διαπραγματεύεται το βιβλίο σας;

Είναι η ανθρώπινη προσπάθεια για επιβίωση μέσα από ακραίες κι απειλητικές καταστάσεις.

3. Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη θηριωδία των Ναζί σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα;

Πάντοτε με προβλημάτιζε αυτός ο πόλεμος. Πως τα πράγματα έφτασαν εκεί, πως τον βίωσαν οι άνθρωποι, τι σήμαινε για τις ζωές και για τις ψυχές τους αλλά και τι κληρονομιά άφησε στις επόμενες γενιές. Έτσι, όταν έπεσα πάνω στην αληθινή ιστορία της Ντίνας Πρανίτσεβα, μίας Εβραίας Ουκρανής, η οποία ήταν από τους μοναδικούς επιζήσαντες ενός ομαδικού τάφου, θεώρησα πως είναι συγκλονιστική. Θέλησα μέσα από αυτήν, να προσομοιώσω τις συνθήκες, ώστε να πάρει επαφή καθένας από εμάς, πως είναι να βρίσκεται κάποιος σε κίνδυνο, ώστε να αξιολογήσουμε ανάλογα τη ζωή που έχουμε.

4. «Εκεί που η ζωή είναι ήσυχη με γεύση ζαχαρωτού , από τη μια στιγμή στην άλλη αλλάζει…» Πως οφείλουν οι άνθρωποι ν’ αντιμετωπίσουν αυτή την αλλαγή που ενδεχομένως αναστατώνει τη ζωή τους;

Ο καθένας μας μία τέτοια αλλαγή - που φέρνει τον άμεσο κίνδυνο του θανάτου στη ζωή του – θα την διαχειριστεί σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του, τα βιώματα, τα αποθέματά του, το σεβασμό που έχει στη ζωή και τη θέληση να παραμείνει σε αυτή, αρνούμενος να του επιβληθεί ακόμη και ο θάνατος. Πιστεύω πως επιλέγουμε τη ζωή μας, την οργανώνουμε, όπως και τον θάνατό μας.



5. Ο ομώνυμος τίτλος του βιβλίου σας, αντιπροσωπεύει τη ζωή που έζησε η βασική πρωταγωνίστρια του;

Το «Εγώ θα ζήσω» είναι η δική μου ερμηνεία για το ποια απόφαση εσωτερική μπορεί να γέμισε την ηρωίδα με δύναμη ώστε να τα καταφέρει. Τα στοιχεία που υπάρχουν για τη ζωή της πρωταγωνίστριας ήταν λίγα, έτσι προσπάθησα να τη δομήσω γύρω από αυτή την ψυχική ποιότητα.



6. Επιθυμία της πρωταγωνίστριας ήταν ….να μεταδώσει το μήνυμα ότι η θέληση του ανθρώπου για τη ζωή και το καλό είναι μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη από το κακό. Θέλετε να μας εξηγήσετε τη συγκεκριμένη άποψη;

Ναι. Πιστεύω πως αν ο άνθρωπος συνεχίζει να υπάρχει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, είναι γιατί η φυσική του ροπή για το καλό, υπερνικάει το κακό. Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει αυτή η μάχη. Η τάση του ανθρώπου να καταπολεμήσει το κακό, τον οδηγεί στην εξύψωση και στην πρόοδο. Όταν τα πράγματα αντιστραφούν, θα επέλθει ολοκληρωτική καταστροφή και χάος.



7. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από το βιβλίο σας;

Η ζωή δεν είναι δεδομένη. Είναι ένα δώρο που οφείλουμε να σεβόμαστε, να φροντίζουμε, να διαφυλάττουμε και για το οποίο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Η ειρήνη, είναι το πιο πολύτιμο αγαθό πάνω στο οποίο χτίζεται η αληθινή ευημερία των λαών. Η βία, φέρνει βία με πολλαπλάσια δύναμη στο μέλλον. Ο ρατσισμός είναι βία που υπονομεύει την ειρήνη στις ψυχές μας και στη συγκατοίκησή μας σε τούτον τον πλανήτη που δε μας ανήκει- σε κανέναν δεν ανήκει γιατί είμαστε προσωρινοί εδώ. Ας επενδύσουμε λοιπόν τη δύναμή μας στο καλό, στη ζωή, στην ευημερία της και στην ειρήνη και τότε θα έχουμε τα πάντα!

8. Η μουσική όπως είναι γνωστό ενώνει τους ανθρώπους. Στο βιβλίο σας συναντάμε τη φράση… «Μέσα από τη μουσική οι άνθρωποι μοιράζονται πολλά που οι λέξεις δεν μπορούν να μεταφέρουν». Εσείς πιστεύετε η μουσική έχει ανώτερη δύναμη στη ψυχή του ανθρώπου απ’ ότι έχουν οι λέξεις;

Οι λέξεις νοηματοδοτούν έννοιες σε ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα. Η μουσική, διεγείρει το συναίσθημα, τις σκέψεις, τη φαντασία, το σώμα – όπως και οι λέξεις το κάνουν – σε ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητο να μιλούν την ίδια γλώσσα. Είναι ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας.



9. Ποιοι ήταν οι συνοδοιπόροι σας οι οποίοι σας βοήθησαν για την ολοκλήρωση και παράλληλα υλοποίηση του συγγραφικού σας ταξιδιού;

Τολμώ να πω ότι η συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν μοναχική υπόθεση. Η εκδοτική μου εταιρία, το υποδέχτηκε θερμά και με υποστήριξε στην έκδοσή του.

10. Με ποιο τρόπο μπορούμε να προμηθευτούμε το βιβλίο σας ώστε να αντλήσουμε τα υπέροχα μηνύματα για τη ζωή που θέλει να μας μεταδώσει;

Από όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, με παραγγελία στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και διαδικτυακά από όλες τις πλατφόρμες των βιβλιοπωλείων καθώς και από τις παρακάτω συνδέσεις των εκδόσεων Πηγή και Iwrite:

https://www.iwrite.gr/bookstore/istoriko-ego-tha-ziso/

https://www.pigi.gr/product/istoriko-ego-tha-ziso/

Ευχαριστούμε πολύ. Ευχόμαστε το βιβλίο σας να είναι καλοτάξιδο και να αγγίξει την ψυχή πολλών αναγνωστών.

Μακάρι! Ευχαριστώ για τις ωραίες ερωτήσεις που με προσκάλεσαν να απαντήσω αυθεντικά.

Διαβάστε τη συνέντευξη στην πηγή της, εδώ:

Κριτική για το "Εγώ θα ζήσω", από τη Ζωή Φράγκου

 Η κριτική μου για το βιβλίο της Στεφανίας Ρουλάκη : 'Εγώ θα ζήσω' εκδόσεις Πηγή

Η δύναμη της αλήθειας , μας διαπερνά σύγκορμους και αναστατώνει τα μέχρι τώρα δεδομένα της ζωής μας. Πρόκειται , για μια μυθιστορηματική ανάπλαση της αληθινής ιστορίας της Ντίνας Πρανίτσεβα , από τους ελάχιστους επιζήσαντες της θηριωδίας των Ναζί στο Φαράγγι της Γιαγιάς ( Μπάμπι Γιαρ) στο Κίεβο της Ουκρανίας ,κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου.

Η συγγραφέας ζυμώνει με μαεστρία την αλήθεια με το μυθιστόρημα, δίνοντάς μας ιστορικά στοιχεία , κάτω από τον μανδύα του μυθιστορήματος, δυεισδύοντας την ίδια στιγμή , ψυχογραφικά στους χαρακτήρες των ηρώων της.

Εδώ ακριβώς είναι η ειδοποιός διαφορά. Ο τρόπος γραφής της κ Ρουλάκη , είναι καταιγιστικά ενδοσκοπικός, σαν να γράφουν οι ίδιοι οι ήρωες ! Το πρώτο πρόσωπο , ενισχύει την αίσθηση αυτή. Κινηματογραφικό, βιωματικό , ύφος απλό και συνάμα μεγαλειώδες , προσεκτική επιλογή των λέξεων, καθαρότητα , χωρίς μπερδέματα χρονικά και ανούσιες περιγραφές, μας καλλιεργούν την ενσυναίσθηση και μας δοκιμάζουν 'εκ του ασφαλούς' σε ανατρεπτικές καταστάσεις ζωής.

Δεν ταυτιζόμαστε απλά με τους ήρωες , αλλά γινόμαστε οι ίδιοι , ένας από αυτούς. Η κεντρική ηρωϊδα η Ντίνα είναι μια εμβληματική μορφή και ταυτόχρονα μια γυναίκα που βιώνει τον πόλεμο σε όλες του τις εκφάνσεις , σε ένα τραγικό παιχνίδι ζωής και θανάτου που κράτησε πολύ και πρέπει να τελειώσει..

Αξιοσημείωτη η ξεδίπλωση των συναισθημάτων και σκέψεων της ηρωϊδας , καθώς η συγγραφέας δε φοβάται να αποδώσει μύχιες σκέψεις της Ντίνας. Εξαιρετική και η ψυχογράφηση του συζύγου πριν τον πόλεμο και στην επιστροφή, πριν παρουσιαστεί ξανά.

Οι πολυδιάστατοι ρόλοι της ηρωϊδας , της γυναίκας , συζύγου, μα πάνω από όλα της μάνας, όχι του ιδεώδες προτύπου , μα του αληθινού , που είναι ψηλότερα από κάθε άλλο.

Ενός ανθρώπου , που θέλει να ζήσει , που πεισμώνει σε κάθε δυσκολία, που θεριεύει σε κάθε κακουχία, που ονειρεύεται την καθημερινότητα με τις μικρές πολύτιμες μικρές ευτυχισμένες στιγμές . Οι όμορφες αναμνήσεις , είναι το όπλο της και τα παιδιά της αυτοσκοπός. Ύμνος για τη δύναμη του ενστίκτου της ζωής που υπερισχύει αυτό το θανάτου. Το Μπάμπι Γιαρ, εδώ ειναι το αληθινό κολαστήριο των βασανισμένων που σκοτώνει τα σώματα κι εγκλωβίζει τις ψυχές κι αναρωτιέμαι πόσα Μπάμπι Γιαρ να κρύβουμε μέσα μας άραγε;

Συγχαρητήρια

! Καλοτάξιδο το βιβλίο! Γεννά ποικίλους προβληματισμούς, εκπληρώνοντας επάξια την αποστολή του.

Στεφανία ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή και εμπιστοσύνη!

Κείμενό μου για την Παγκόσμια μέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος στο Press Room των εκδόσεων Πηγή

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος. Γιατί παγκόσμια; Μα γιατί το «Ολοκαύτωμα» των Εβραίων αφορούσε ένα ανά τη Γη έγκλημα έναντι μιας εθνοθρησκευτικής ομάδας. Μιας ομάδας ανθρώπων μοναχά ή ενάντια όλων των ανθρώπων που, κατά τις στερεοτυπικές προκαταλήψεις των Ναζί, δεν ήταν «Άριοι», καθαροί; Τι σημαίνει «καθαροί»; Τέλειοι μήπως; Τι είναι το «τέλειο»; Υπάρχει κάτι τέτοιο στη φύση;

Οι Ναζί και οι κατά τόπους συνεργάτες τους δεν έκαναν εγκλήματα κατά των Εβραίων μόνο, αλλά και κατά των Ρομά, των ψυχικά και σωματικά αρρώστων, των ομοφυλόφιλων, των αιχμαλώτων πολέμου και άλλων «ειδικών» κατά αυτούς ομάδων, στέλνοντάς τους σε τόπους ομαδικής εξόντωσης. Στον υπόλοιπο κόσμο ‒έμβια όντα και φύση‒ προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές και αλυσιδωτές αντιδράσεις, οι οποίες ξεβράζονται και στο σήμερα.
‘Χρόνια μετά, το Ολοκαύτωμα πυρακτώνεται κάτω από την επιφάνεια της εποχής μας, μέσα από διαγενεακές μνήμες που δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε.’

Άνθρωποι σακατεμένοι, όσοι επέζησαν από τον πόλεμο, έχοντας χάσει αγαπημένους, μέλη του σώματός τους, περιουσίες, δουλειές, κλήθηκαν να προχωρήσουν όπως όπως τις ζωές τους ‒να επιβιώσουν για δεύτερη φορά δηλαδή‒, να κάνουν οικογένειες, να στήσουν μία νέα κοινωνία, τραυματισμένη κι αυτή από τα φαντάσματα του πολέμου.

Άρα, δεν μιλάμε μόνο για μία μέρα, αλλά για χρόνια… Χρόνια μετά, το Ολοκαύτωμα πυρακτώνεται κάτω από την επιφάνεια της εποχής μας, μέσα από διαγενεακές μνήμες που δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε. Να καθαρίσουμε τις ψυχές μας από τον πιο βίαιο πόλεμο που συντάραξε τον πλανήτη μας.

«Μα τι με νοιάζει εμένα τι έγινε τότε;» μπορεί να σκέφτεται κάποιος στο σήμερα. «Εδώ έχουμε τόσα προβλήματα, το “Ολοκαύτωμα” θα θυμόμαστε;» Ναι, γιατί πρέπει να γνωρίζουμε. Η γνώση φέρνει σιγουριά. Όταν ξέρω, έχω ευθύνη. Σιγουριά και ευθύνη φτιάχνουν δυνατούς ανθρώπους, έτοιμους να αντιμετωπίσουν κάθε ενδεχόμενο και να μην είναι έρμαια σε κάθε πολιτικό και στρατιωτικό καθεστώς. Ο άνθρωπος που γνωρίζει, μπορεί να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων. Μπορεί να αγωνιστεί και να κερδίσει.
‘Τι σημαίνει «καθαροί»; Τέλειοι μήπως; Τι είναι το «τέλειο»;’

Με αυτές τις σκέψεις έγραψα και το βιβλίο «Εγώ θα ζήσω». «Όχι ένα ακόμη βιβλίο για το ολοκαύτωμα, αλλά ένα βιβλίο “ολοκαύτωμα”» όπως το χαρακτήρισε ο Δήμαρχος Αγίας Βαρβάρας, Λάμπρος Μίχος. Εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία μίας Ουκρανής Εβραίας, της Ντίνας Πρανίτσεβα, που επιβίωσε από έναν ομαδικό τόπο εξόντωσης, το Μπάμπι Γιαρ (στη γλώσσα μας «το φαράγγι της γιαγιάς»), είναι γραμμένο με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης να αντιληφθεί πώς είναι να είσαι αυτός που βρίσκεται στο στόχαστρο. Πώς είναι να σε στέλνουν εν αγνοία σου στο εκτελεστικό απόσπασμα. Από τη μία μέρα στην άλλη να χάνεις ό,τι έχεις στήσει στη ζωή σου και ό,τι αγαπάς. Πώς είναι να γλυτώνεις από έναν ομαδικό τάφο, να πατάς πάνω σε πτώματα για να σωθείς και να περιφέρεσαι για δύο χρόνια στους δρόμους, μέσα στο χιόνι ή στο λιοπύρι, και το στομάχι σου να παθαίνει κράμπες από την ασιτία. Πώς είναι να φοβάσαι συνεχώς μη σε σκοτώσουν.

Αλήθεια τώρα, είναι αυτές ιστορίες του παρελθόντος ή μήπως είναι πραγματικότητα για έναν μεγάλο πληθυσμό της Γης; Χώρες βρίσκονται σε πόλεμο με άλλες χώρες και πολίτες του ίδιου κράτους αιματοκυλίζονται σε εμφυλίους. Οι μεγάλες δυνάμεις τροφοδοτούν με όπλα λαούς κι έπειτα δημιουργούνται προσφυγικές ροές, ενώ ο κόσμος εγκλωβίζεται σε κλειστά σύνορα, συρρέει σε άλλου τύπου πια στρατόπεδα συγκέντρωσης και χάνει τη ζωή του σε ναυάγια μέσα σε τρύπιες βάρκες. Ακόμη. Το ολοκαύτωμα συνεχίζεται. Τι θα γίνει αν αύριο εγώ ή εσύ είμαστε οι «Εβραίοι», οι «αράπηδες», οι «Πάκι» ή οι Αφγανοί;

Ας μην ξεχνάμε λοιπόν. Ας μείνουμε αφυπνισμένοι. Ξύπνιοι, μη μας πιάσουν στον ύπνο…

https://www.pigi.gr/pagkosmia-imera-mnimis/?fbclid=IwAR1jYyzxneMgmI_fG8ZKQ1tJPTKAJMWLSdmc7OkhMZa5F7FhThoRk2mFTuM

Νέο βιβλίο - Μαζεύω τα κομμάτια μου!

Τώρα, που έχω πάρει φόρα, ήθελα να ενημερώσω όσους βιώνουν ζόρια στη ζωή - τους περισσότερους εδώ που τα λέμε - που τους φέρνουν θολούρα, αποσυντονισμό, σαστιμάρα, ένα "δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι", ότι σας έχω καλά νέα!

 
Μετά το καλοκαίρι, για να παίρνει και σειρά, θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις iWrite, το νέο μου βιβλίο με τίτλο: "Μαζεύω τα κομμάτια μου". Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο (οδηγίες προς ναυτιλωμένους δηλαδή) που αφορά στην ψυχική συγκρότηση και πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί, όταν αισθάνομαι "χαμένος", "αποσυνδεδεμένος", "κομματιασμένος". . .
Ραντεβού το Σεπτέμβρη λοιπόν!

Παρουσίαση του βιβλίου μου από την Ζωή Φράγκου στην βιβλιοφιλική ομάδα e-Φιλαναγνωσία

Απολαύστε το απόσπασμα , από το ιστορικό μυθιστόρημα της κ Στεφανίας Ρουλάκη, συγγραφέως, το οποίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή.
Από το οπισθόφυλλο:
Πώς είναι άραγε να ζεις τη ζωή σου, να έχεις τους αγαπημένους -τον άντρα, τα παιδιά, τους γονείς, τα αδέρφια σου, τη δουλειά σου- και ξαφνικά ο πιο βίαιος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας να τα διαλύει όλα και να σε ξεριζώνει; Πώς είναι να βαδίζεις με άγνοια προς έναν ομαδικό τάφο; Πώς είναι να χάνεις ό,τι αγαπάς και να μένεις χωρίς σπιτικό, χωρίς φαΐ, σε μία χώρα που όλα είναι καμένα; Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να επιβιώσει, όταν ο εχθρός έχει βαλθεί να τον εξοντώσει; Είναι, άραγε, όλα αυτά ένα παρελθόν ή είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παρόντος και του μέλλοντός μας; Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε "άλλους", αλλά όχι σ' "εμένα"; Ποιος ορίζει τις ζωές μας; Μπορώ να ξεφύγω από κάτι που φαίνεται μονόδρομος, κάτι που μου επιβάλλεται και μοιάζει ανυπέρβλητο;
Σε αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να απαντήσει το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, μέσα από τη μυθιστορηματική ανάπλαση της αληθινής ιστορίας της Ντίνας Πρανίτσεβα, ενός από τους λίγους ανθρώπους που επέζησαν από τη θηριωδία των Ναζί, που επί δύο χρόνια εξόντωσαν ομαδικά και συστηματικά χιλιάδες Εβραίους, Ρομά, αιχμαλώτους πολέμου και άλλες ομάδες στο Μπάμπι Γιαρ (Το Φαράγγι Της Γιαγιάς), στο Κίεβο της Ουκρανίας, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Δυό λόγια για την ιστορία..
Μόλις μία βδομάδα μετά το σύμφωνο μη επίθεσης, Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, το οποίο υπογράφηκε μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης, στις 23 Αυγούστου 1939, η Γερμανία, εισβάλει στην Πολωνία και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ξεκινά.
Η Ντίνα Πρανίτσεβα, εβραία, Ουκρανικής καταγωγής, παντρεμένη με τον Ρώσο Βίκτωρ Πρανίτσεβ, στρατιωτικό, ζουν στο Κίεβο με τα δύο ανήλικα παιδιά τους. Ο Βίκτωρ, φεύγει για τον πόλεμο και η Ντίνα, μένει πίσω με τα παιδιά τους και τους ηλικιωμένους γονείς τους, αγωνιώντας για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Οι Ναζί, μπαίνουν στο Κίεβο και με διάταγμα καλούν όλους τους Εβραίους του Κιέβου να παρουσιαστούν στο Μπάμπι Γιαρ – Το φαράγγι της γιαγιάς, χωρίς να διευκρινίσουν τον λόγο. Πολλοί πίστεψαν ότι θα τους μετεγκαταστήσουν. Η Ντίνα, έπρεπε να συνοδέψει τους γονείς της στον τόπο συγκέντρωσης, γιατί είχαν προβλήματα υγείας. Η ίδια πίστευε, ότι δεν κινδυνεύει, αφού είχε αποκτήσει Ρωσική υπηκοότητα, μέσω του γάμου της με Ρώσο.
Το Μπάμπι Γιαρ, έμελλε να γίνει τόπος εκτέλεσης για χιλιάδες Εβραίους, όμως η Ντίνα, κατόρθωσε να επιβιώσει και να βγει από εκεί. Στα δύο φριχτά χρόνια που ακολούθησαν, μέσα στην πείνα, τη συνεχή μετακίνηση, προκειμένου να μην την πιάσουν οι Γερμανοί ξανά, η Ντίνα, προσπάθησε να κρατηθεί ζωντανή, ώστε να ξαναβρεί τον άντρα της και τα παιδιά της.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Ντίνα, μαζί με άλλους επιβιώσαντες του Κιέβου από τον πόλεμο, έδωσαν τον αγώνα τους προκειμένου να πείσουν το Σοβιετικό καθεστώς να γίνει ένα μνημείο στο Μπάμπι Γιαρ προς τιμήν όσων έχασαν τη ζωή τους εκεί.
Σύντομο βιογραφικό της συγγραφέως μας κ Στεφανίας Ρουλάκη:
Η Στεφανία Ρουλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε διαφήμιση, διοίκηση επιχειρήσεων, συμβουλευτική ψυχικής υγείας και ομαδική ψυχοθεραπεία. Εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις σε μεγάλες, πολυεθνικές επιχειρήσεις και μικρότερες ελληνικές. Για κάποια χρόνια είχε τη δική της επιχείρηση, ένα μεσιτικό γραφείο. Από το 2015 και μετά, εργάζεται σαν θεραπεύτρια, σύμβουλος ψυχικής υγείας.
Έχει ένα κοριτσάκι 5.5 χρονών και μαζί με τον σύντροφό της μένουν, στο Μοσχάτο. Η Στεφανία, αγαπά πολύ την οικογένειά της, τους φίλους της, τη δουλειά της, το διάβασμα, τη συγγραφή, τα ταξίδια, τη μαγειρική, τη ζωή.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής και ασχολείται με την αξιολόγηση κειμένων προς έκδοση. Έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς πεζογραφίας, έχει γράψει διηγήματα, παιδικά παραμύθια και ποιήματα. Γράφει για το ιστολόγιο ewoman.gr και διατηρούσε τη στήλη «έγινε της καραντίνας», στο ιστολόγιο «λόγω γραφής». Συμμετέχει στη μεταφραστική ομάδα Αιθιοπικών παιδικών ιστοριών, στα ελληνικά για τον οργανισμό Open Hearts Big Dreams.
Τον Φεβρουάριο του 2021, εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο, το ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο «Εγώ θα ζήσω», από τις εκδόσεις Πηγή.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Στεφανία Ρουλάκη μπορείτε να βρείτε στο προσωπικό της ιστολόγιο , στο fb,
ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο email: stephania.roulaki@gmail.com
Σε μεταγενέστερη ανάρτηση θα ακολουθήσει η κριτική μου για το βιβλίο. Καλοτάξιδο!!

https://soundcloud.com/user-495712928/ego-tha-ziso-stefania-roylaki?si=402a0e3d47514d4ead5d8aee4629d894&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing&fbclid=IwAR1I3fa8Aq_45ff_SwBHrRrpnq2AiKGL2n5ZY2GAiJ2mRr-wcKuAhjfnCpg

                                    

Κουβεντιάζοντας με τη Σοφία... Έτσι απλά...

Πενήντα κεράκια

Γεννήθηκα παραμονή των Φώτων, πριν πενήντα χρόνια. Μισό αιώνα πίσω δηλαδή! Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής μου, αισθανόμουν σαν τη λάμπα του δρόμου. Από ψηλά, φώτιζε τους περαστικούς, μέσα στη σκοτεινιά, τη βροχή και το κρύο. Τους παρατηρούσε να περνούν και να χάνονται. Ο μοναχικός φανοστάτης.

Στην πορεία καταλάβαινα ότι έφερνα ένα «ξελαμπικάρισμα» στη ζωή των άλλων. Ένα προχώρημα. Η συνάντησή μου μαζί τους δεν ήταν καθόλου τυχαία. Σαν μετά από εμένα, να έβλεπαν πιο καθαρά. Μόνο εγώ αισθανόμουν πιο μπερδεμένη.

Μετά κατάλαβα πως έπρεπε να ερμηνεύσω τη μέρα που γεννήθηκα. Δεν είχα έρθει στον κόσμο για να φωτίσω μόνο τις ζωές των άλλων. Τα φώτα έπρεπε να στραφούν και να παραμείνουν αναμμένα και στη δική μου ζωή. Έτσι, τώρα πια, φροντίζω να φωτίζω τα δικά μου σκοτάδια. Να παρατηρώ τον δικό μου δρόμο. Αφήνω τα φώτα αναμμένα. Κάποτε φοβόμουν την έκθεση, τώρα πια δε με νοιάζει. Τελικά, ο δρόμος για το φως, περνά από το σκοτάδι.

Μόνο έναν φόβο έχω: το ρεύμα που ακρίβυνε! Άει στο καλό! Λεπτά υπάρχουν! Ναι, γιατί όταν έχουμε το χρόνο, έχουμε τα πάντα. Ο χρόνος είναι χρήμα. Προλαβαίνουμε! Να τον κάνουμε ό,τι μας γουστάρει. Θα το κάψουμε. Και το ρεύμα και το πελεκούδι και τα κεριά θα σβήσω! Μέχρι όσα μου γράφει. Κι ας τα πληρώσω ακριβά! Όλα πλούσια τα θέλω στη ζωή μου. Οι τσιγκουνιές δε μου αρέσουν. Πολύ αγάπη, πολύ γέλιο, πολύ προσφορά, πολύ δόσιμο, πολλές αγκαλιές, πολύ φροντίδα, πολύ νοιάξιμο, πολύ τρέλα!

Μια αρρώστια, μπόλικους χωρισμούς, αποχωρισμούς, καταστροφές κι επιστροφές και πολλές απώλειες μετά, η ζωή μου δίδαξε πως είναι ένας καρυοθραύστης. Μόνο τα σκληρά καρύδια δεν σπάνε. Κι έχω αλλάξει, από φανοστάτης του δρόμου νομίζω πως έχω γίνει ένα χαρωπό καρύδι. Σκληρό τσόφλι απ’ έξω, μαλακό και ωφέλιμο μέσα. Ένα καρύδι που τσουλάει στη ροή της ζωής, χοροπηδάει σε κάθε εμπόδιο και προσγειώνεται αριστοτεχνικά στις λακούβες, κάνοντας «πλαφ» στα λασπόνερα! Όχι μόνο πια, αλλά τριπλάσιο. Όχι στην αφάνεια, αλλά στην επιφάνεια. Όχι στη σκιά, αλλά στο φως! Εύχομαι το φως να τρυπώσει απ΄όλες τις χαραμάδες στο βάθος της ύπαρξής μας και να μικρύνει τις σκιές που μας κρατούν σκιαγμένους! Λάμπα πενήντα κηρίων; Και στα εκατό παρακαλώ!

Και η χρονιά κλείνει με διακρίσεις!

 Τι παραπάνω να ζητήσω για το βιβλίο μου "Εγώ θα ζήσω", από το δώρο της Irisbookcritques, την τελευταία μέρα του χρόνου, που το συμπεριέλαβε στα 14 καλύτερα βιβλία που διάβασε το 2021; 

https://www.instagram.com/irisbookcritique/p/CYHpv1wLqK6/?utm_medium=copy_link&fbclid=IwAR0TIwmlFDXBv4mo0yRVH7GPomcL55GhSba_CKDkNOailkTI0H3cEE219aU

28 Δεκεμβρίου 1943

28/12/43. Οι Σοβιετικοί, απελευθερώνουν το Κίεβο από τους Γερμανούς. Η ηρωίδα του βιβλίου «Εγώ θα ζήσω», Ντίνα Πρανίτσεβα, υπαρκτό πρόσωπο της εποχής, που επιβίωσε από τις θηριωδίες των ναζί έναντι των εβραίων, αφηγείται: «Στις 28 Δεκεμβρίου 1943 ο Αφανασίεβ μας φέρνει θριαμβευτικά τα καλά νέα, λέγοντας: «Παιδιά, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τις σημαίες!». Ξεσπάμε σε γέλια και κλάματα μαζί. Αγκαλιαζόμαστε, φωνάζουμε, χοροπηδάμε. Επιτέλους, μετά από 778 μέρες, οι Σοβιετικοί έχουν απελευθερώσει το Κίεβο κι έχει οριστικοποιηθεί η Σοβιετική κυριαρχία στην πόλη. Ο Αφανασίεβ συνεχίζει με λεπτομέρειες να μας περιγράφει πως έγιναν πολλές οδομαχίες. Κτίρια όπως σχολεία, πανεπιστήμια, αποθήκες, πολυτελείς κατοικίες πίσω από τον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας ανατινάχτηκαν. Οι κύριες μονάδες του στρατού μας μπήκαν στην πόλη από την Κουρενιόβκα. Οι δρόμοι είχαν μπλοκαριστεί από τις γέφυρες που είχαν καταστραφεί κι έτσι τανκς, πυροβολικό, Αμερικανικά φορτηγά Στιουντμπέηκερ, που κανείς μας δεν είχε ξανακούσει, μπήκαν από την οδό Μπελέτσκαγια. Το πεζικό πέρασε μέσα από τα χαλάσματα, ξυπόλητο και διαλυμένο, όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος».

https://www.pigi.gr/product/istoriko-ego-tha-ziso/

Νέο βιβλίο!

Ένα βιβλίο που μιλά για το τι συμβαίνει στα παιδιά όταν πόλεμος ξεσπά. Για το αν έχει χρώμα η αγάπη, για το ποιος είναι διαφορετικός από ποιον, για το αν υπάρχουν κι άλλοι δεσμοί εκτός από τους δεσμούς αίματος, για τη φιλία, για την απώλεια, την αναπλήρωση και τη διακρατική τεκνοθεσία. Ένα ασυνήθιστο ταξίδι από την Αιθιοπία στην Ελλάδα, που θα αγγίξει τις καρδιές, μικρών και μεγάλων, είναι το νέο μου - παιδικό αυτή τη φορά βιβλίο - το οποίο αναμένεται να εκδοθεί, μέχρι τον Ιούνιο, από τις εκδόσεις Iwrite!

Συνέντευξη μου στο διαδικτυακό κανάλι Pemptousia TV

Πόσο χαίρομαι όταν η τηλεόραση δίνει χώρο και χρόνο στο βιβλίο. Κάθε κανάλι, τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό, θα έπρεπε, κατά την άποψή μου, να έχει μία τέτοια εκπομπή στο πρόγραμμά του. Έχουν εκπομπές για τη μουσική, το χορό, το θέαμα, τη ζωγραφική, γιατί όχι για το βιβλίο;

Συγχαρητήρια λοιπόν στο Pemptousia TV για την εκπομπή "Ταξιδεύοντας με ένα βιβλίο" και τη Δήμητρα Μπαρότα για το συντονισμό της και την παρουσίασή της. Ευχαριστώ θερμά και το κανάλι και τη Δήμητρα για την ευκαιρία που μου έδωσαν να μιλήσω για το δικό μου "Εγώ θα ζήσω".

Ταξιδεύοντας με ένα βιβλίο - Συνέντευξη

Οι λογοτέχνες με τιμούν!

Σε συνέντευξη της στην εφημερίδα Θεσσαλία, που έδωσε για το δικό της, πληθωρικό βιβλίο "Ό,τι γυρίζει γύρω μας" από τις εκδόσεις Ελκυστίς, η συγγραφέας και αγαπημένη πρώην συνάδελφος Κατερίνα - Ευαγγέλου Κίσσα, αναφέρεται και στο δικό μου "Εγώ θα ζήσω":

"Ποιο βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα και σας εντυπωσίασε;
Είμαι άνθρωπος που εντυπωσιάζομαι πολύ δύσκολα, όχι μόνο στη λογοτεχνία, αλλά γενικά στη ζωή μου. Όμως φέτος διάβασα ένα ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το «Εγώ θα ζήσω» της Στεφανίας Ρουλάκη (εκδ. Πηγή, 2021) και πραγματικά εντυπωσιάστηκα όχι τόσο από το θέμα το οποίο πραγματεύεται – αν και αποτελεί γροθιά στο στομάχι – όσο από το σθένος της γραφής της, την πυκνότητα του κειμένου, τη λογοτεχνική της ματιά στα γεγονότα που περιγράφει, την αρτιότατη χρήση της γλώσσας μας. Είναι το πρώτο της βιβλίο, ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα αυτό της το πόνημα."

Τέτοιες αναφορές με τιμούν και με συγκινούν! Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου Κατερίνα!

https://e-thessalia.gr/katerina-eyaggeloy-kissa-to-dokimio-einai-mia-apopeira-gia-provlimatismo/

Book signing event Art 23 Gallery

Μία πολύ ωραία εμπειρία ήταν η χθεσινή φιλοξενία  της γκαλερί Art 23 Athens, όπου είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με πολύ νέο και διαφορετικό κόσμο κι εκείνοι να γνωρίσουν το βιβλίο μου "Εγώ θα ζήσω"!

Κωνσταντίνε @ Art 23 Gallery, σε ευχαριστώ τόσο πολύ!